Tiny Legs Tim (B) Blues Move2Blues (MOD) Hasselt (30-09-2021) report: Marcel & photo credits: Freddie info club: Move2Blues info band: Tiny Legs Tim © Rootsville 2021

Er komt terug leven in de brouwerij, en hoe? Deze maand al twee perfect georganiseerde festivals achter de kiezen en kijk, daar beginnen de mannen van Move2Blues, na anderhalf jaar inactiviteit, terug met huin maandelijkse optredens in de MOD in Hasselt.

Niet bij de deur voor mij, zeker niet als je de “Hel van Antwerpen” door moet, maar deze nieuwe start wilden we zeker niet missen. Benieuwd ook of er volk zou afzakken naar Hasselt want alles werd geregeld via het fameuze CST. Zelf heb ik daar geen probleem mee en vind dit zeker een goede zaak. Uiteindelijk bleek dit dan toch niet nodig te zijn.

Eerste concert van het nieuwe seizoen: Tiny Legs Tim. Niet de eerst maal dat ik de jongens aan het werk ging zien. Ik denk deze maand al de derde keer of zo, maar echte blues gaat nooit vervelen. Tiny Legs Tim ook gekend als Tim De Graeve,  is een virtuoze en getalenteerde “fingerpicker” en slide-gitarist met een zeer herkenbare stem, een prima tekstschrijver en een begenadigd songwriter met een sterk gevoel voor melodie en helderheid, wat resulteert in een steeds groter wordende verzameling van persoonlijke composities gebaseerd op zijn eclectische liefde voor blues en rootsmuziek.

Vorig jaar kwam zijn laatste plaat “Call Us When It’s Over”. Jammer genoeg in een periode zonder concerten en jams. Maar kijk, nu alles een beetje in de plooi aan het vallen is, wordt Tim één van de veel gebelde artiesten om ergens op een affiche te staan. Ze zijn hem dus alvast niet vergeten. Hij weet zich ook altijd te omringen met steengoede muzikanten en dit is bij deze alweer het geval, want we kunnen ons verheugen op de stevige beats van Bernd Coene (drums), de zwoele grooves van Matthias Geernaert (bas) en het stevig gitaarwerk van Toon Vlerick (ook gekend van bij Absynthe Minded). Are you ready for the Blues? Ik alvast wel.

En buiten mezelf hadden toch nog een honderd-tal bluesliefhebbers de weg gevonden naar de MOD en ze kregen meer dan gelijk. We kregen dus de totale voorstelling van “Call Us When It’s Over”, doorspekt met wat ouder werk en een aantal mooi uitgekozen covers.

Nadat Danny zijn woordje had gedaan, startte het viertal met ‘In My Time Of Dying’ gevolgd door ‘Ramblin On My Mind’ van Robert Johnson, en ‘Baby What Yoy Want Me To Do’ van Jimmy Reed. Het fijne aan de zaak is dat Tim een zeer eigen twist geeft aan deze songs. Als cover zijn ze wel herkenbaar maar klinken toch heel anders. Met ‘Walk With The Devil’ en ‘I Got Something’ kregen we enkele songs uit zijn ‘”Steppin Up”-plaat en ‘Elswhere Bound’ kwam dan weer uit zijn vorige cd. ‘Evil’ was er dan weer eentje uit “One Man Blues” en de eerste set werd afgesloten met ‘It’s All Over Now’. Niet echt dus, want na een korte pauze, kregen we nog een set op ons bord.

Het eerste deel had mij al zeker en vast kunnen bekoren, mooi opgebouwd, met een fijne mix tussen trage en snellere nummers en een knappe interactie tussen vier muzikanten die elkaar perfect weten te vinden en duidelijk aan het genieten zijn van hetgeen waar ze mee bezig zijn. Ondertussen kon jer er niet naast dat deze gasten echte toppers zijn met een Bernd Coene die alweer aantoonde één van de beste drummers van het land te zijn.

Set twee startte onmiddellijk met 3 songs uit de laatste cd. Op een rijtje, ‘Love Come Knocking’, het mooie ‘Ocean’ en het al even knappe ‘I Believe’. Het optreden bleef mooi in balans en was zeer genietbaar door de variatie die er werd ingestoken. De uitgesponnen versie van ‘Going Down South’ die wij voorgeschoteld kregen, was er eentje om duimen en vingers af te likken met schitterende gitaar werk van Toon Vlerick die nog maar eens aantoonde wat een topper hij is.Naar het einde toe werd naar een climax toegewerkt met twee pittige boogies ‘Standing At The Crossroad’ en  ‘New Place’ . Jammer genoeg geen bisser voor de jongens want dat zou na deze prestatie zeker op zijn plaats geweest zijn.

Dit optreden stak eigenlijk boven de twee anderen die ik eerder had gezien. Deze band leent zich perfect voor een zaaloptreden waardoor de muziek, volgens mij nog beter tot haar recht komt. Alleszins, de verre verplaatsing naar Hasselt loonde zeker de moeite. Nu op naar “the long way home”. Volgende afspraak bij Move2Blues is op 14 oktober want dan komen Boogie Beasts hun nieuwste telg voorstellen. Alvast tot dan ! Cheers !!

Marcel